dinsdag 3 juli 2012

De volgende staten op ons lijstje:Rhode Island,Massachusetts en New Hampshire


Het is alweer enkele dagen geleden dat er nog iets op de blog geschreven is maar er is ondertussen zoveel gebeurt  dat het er niet van gekomen is.
De tekst met foto’s waren klaar om op het net te gooien ,een werkje dat eigenlijk bedoelt was om na het ontbijt te doen. Toen we echter terugkwamen op onze hotelkamer had ik een gemist gesprek op mijn gsm met een onbekende nummer en nadat Peter had nagekeken wie het was bleek het de nummer te zijn van het rusthuis waar mijn grootmoeder verblijft. Met een klein hartje heb ik  direct teruggebeld en waar ik dus al die tijd voor had gevreesd is nu dus werkelijkheid geworden, de verpleger vertelde mij dat mijn grootmoeder  zojuist overleden was. Hoe het nu allemaal verder moet zullen we nog afwachten  maar aangezien het hier nacht is en ik toch niet kan slapen  zet ik deze tekst alvast op onze blog hieronder  die eerder al geschreven was :


Na een redelijk korte nacht zijn we na onze uitcheck uit het hotel naar de dichtstbijzijnde Walmart  gereden,dit is een megagrote supermarkt waar Levi en Vicky nog niet geweest waren deze vakantie.
 
Hier was er ook een Dunkin Donuts filiaal dus werden er gisteren verschillende smaken donuts uitgekozen en opgepeuzeld.

Na de nodige inkopen reden we naar Mystic, een stadje dat aan de zee gelegen is.
Het heeft een mooi haventje en staat vooral bekend voor zijn mooie boten die er zouden liggen.

Dit weekend was er net op dat moment een bootshow met oude houten boten maar om die te kunnen zien moest in het gedeelte van de oude haven gaan waar je toegang voor moest betalen.
Dit stuk van de haven is een soort openluchtmuseum in de genre van Bokrijk met huisjes van een 100 jaar oud ,dus voor ons nog niet erg oud en vonden het dan ook de 25 dollar inkom per persoon niet waard om daar een paar uur voor in de volle zon te gaan lopen.

We reden verder  naar het dorpje Stonington waar we uitgestapt zijn om wat langs de kust te genieten van het lekkere zonnetje.

Na de incheck in het hotel zijn we wat afkoeling gaan zoeken in het zwembad iets wat erg veel deugd gedaan heeft.
Op het Alles Amerika forum had ik dikwijls gelezen dat  er  zoveel goeds gezegd werd over de hamburgers van Five Guys en er werd hierover zeker niet overdreven. Het is een redelijk nieuwe keten waar ze enkel hamburgers hebben en waar je zelf alle ingrediënten moet zeggen die ze erbij mogen doen en de frietjes die ze erbij geven waren ook superlekker.

Zondagmorgen zijn we vroeg opgestaan omdat we naar Provincetown op Cape Cod wilden rijden dat ongeveer een 150 km van ons hotel gelegen is. Cape Cod is een lang uitgerekt schiereiland in Massachusetts met erg mooie huizen. Het plaatsje Hyannis is vooral bekend door de Kennedy clan die hier een buitenverblijf hadden en waar een museumpje is dat helemaal gewijd is aan president John F Kennedy.

Bij het museum stonden we voor een gesloten deur  maar omdat het een uurtje later toch zou opengaan zijn we naar de haven gewandeld. In de haven is er een ferry dat je naar Martha’s Vineyard kan brengen maar van hieruit  kan je ook tochtjes op zee meedoen. Omdat het  zo een mooi weer  was voor een boottochtje zijn we meegevaren met een soort catamaran die ons langs de kust verschillende vuurtorens liet zien en ook aanwees waar de huizen van de Kennedyfamilie staan.





Na ons boottochtje hebben we dan nog het Kennedy museum bezocht  waardoor we weer wat wijzer zijn geworden in de geschiedenis van die populaire president.
Om Provincetown te bereiken moesten we nog een 75 tal kilometer verder rijden en toen we er aan kwamen was het flink afgekoeld en begon het te regenen.
Deze kuststad op het verre uiteinde van het schiereiland Cape Cod is erg gezellig met een lange straat met winkeltjes en restaurantjes. In de reisgids had ik wel eens ergens gelezen dat dit dé stad is voor homofielen maar in het conservatieve Amerika had ik gedacht dat het flink overdreven zou zijn.
Maar niks is minder waar ;dit is het ware paradijs voor de gay people. Hier zie je zowel de jonge als de oudere koppels  gewoon hand in hand door de straten flaneren en dat is iets wat je in de rest van de Verenigde Staten  toch niet gauw zult tegenkomen.
Het was redelijk laat toen we terug reden want het was ondertussen gestopt met regenen  wat het erg aangenaam maakte voor een mooie avondwandeling.

9 opmerkingen:

  1. O, wat een triestig nieuws. Veel sterkte !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nancy, gecondoleerd en veel sterkte gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Spijtig dat dit nu moest gebeuren.Onze oprechte deelneming en veel sterkte!
    T Maria en N Willy.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Innige deelneming en veel sterkte, Als er iets is wat we kunnen doen, je kent ons nr, he. Grtz Danny

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Beste Peter en Nancy,

    Veel sterkte met het overlijden van bomma.

    Chris en Micheline

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sterkte daar in Amerika. Probeer er toch nog een beetje van te genieten, dat zou de bomma ook gewild hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Allemaal heel erg bedankt voor de lieve woorden.
    Waar ik het meeste voor gevreesd heb is nu dus werkelijkheid geworden.
    Alhoewel het erg moeilijk is blijven we hier en de familie thuis heeft het geregeld dat de begrafenis de eerste maandag zal zijn als we terug thuis zijn.
    Door al dat over en weer gemail met de familie is de blog op de achtergrond gekomen en had daarom nog niet gereageerd.
    groetjes vanuit Boston

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heb het nu pas gelezen, onze innige deelneming Nancy. Probeer nog wat te genieten van jullie prachtige reis, Erwin en Ann

    BeantwoordenVerwijderen