Een dagje Canada

Zaterdagmorgen zijn we met regen vertrokken vanuit ons hotel in Rochester maar onderweg werd het alsmaar donkerder  en was het ondertussen aan het onweren.

Het was niet zo een erg lange rit naar Niagara Falls maar ondertussen waren de donderwolken gepasseerd en konden we onder een twijfelend zonnetje uitstappen.

Niagara Falls zijn de wereldberoemde watervallen die net op de grens met Canada liggen. Eerst gingen we naar de Amerikaanse kant waar je de watervallen van heel dicht kunt beleven.

In ‘The cave of the wind’ kun je via trappen heel erg kort bij komen  en krijg je speciale sandalen en een regencape aan. Als je op het hoogste platform gaat staan moet je je erg schrap zetten want door de druk van het water lijkt het of je in een tropische storm bent belandt.

Bij ‘Maid of the mist’ brengt een boot je zo dicht mogelijk tot bij de watervallen. Hierbij krijg je ook weer een cape aan maar hier kom je niet zo heel erg nat uit. Beide manieren van watervalbeleving zijn een aanrader om te doen want je kan de falls wel op allerlei bruggen en platforms gaan bekijken maar er zo dicht bij komen is een echte belevenis.

Om naar ons geboekt hotel te gaan moesten we eerst nog de staatsgrens over en na de normale formaliteiten en vragen reden we voor de allereerste keer Canada binnen. Omdat we vanaf de grens niet meer op de hulp van de gps konden rekenen moesten we zoeken naar ons hotel.(hoe deden we het eigenlijk vroeger zonder gps? ;-) ) De Canadese kant van de rivier is een hemelsbreed verschil met de Amerikaanse. Hier kom je in het Las Vegas of Benidorm aan de watervallen, overal hotels,restaurants,winkels en allerlei andere toeristische lokkers met heel veel neonreclame, de ene al wat groter dan de andere.

Het was wel eens een plezante afwisseling om hier rond te lopen maar we begrijpen ook wel dat dit niet het echte Canada zal zijn.

De drukte is goed voor 1 nacht dus ‘s anderendaags reden we terug de grens over  richting New York.

Het is een kleine 600 kilometer  naar de andere kant van de staat New York en die hebben we zondag overbrugt. Het is een heel eind rijden maar door deze kilometers in 1 dag te doen kunnen we de volgende dagen in de Big Apple gaan besteden.

We hadden een hotel gevonden vlakbij Woodbury outlet mall ,waar we nog enkele spulletjes gekocht hebben aan spotprijzen en nog lekker gegeten bij Applebee's.

Het is nu maandagmorgen en straks moeten we niet zo heel ver meer rijden naar ons hotel in Long Island City vlakbij Manhattan  van waaruit we met de metro  onze laatste  dagen New York kunnen gaan bezoeken.

Onze laatste week

Door het overlijden van mijn grootmoeder is de tijd en de goesting er niet meer geweest om iets op onze blog te schrijven.

Het is nu vrijdag laat in de avond  en vanaf dat we het slechte nieuws gekregen hebben is onze reis op de achtergrond geraakt. We hebben daarop besloten om hier te blijven en met de erg grote steun van de familie thuis is door heel veel heen en weer gemail de begrafenis geregeld die de eerstvolgende maandag zal plaatsvinden als we weer terug thuis zijn.

Maandag reden we door naar ons volgende gereserveerde hotel in Nashua in New Hampshire en zijn daar nog naar een shoppingmall gereden want in deze staat betaal je geen taksen voor kledij en andere spullen.

De volgende dag reden we richting Boston naar Foxborough waar Peter,Levi en Vicky een 10 kilometer loop gingen meelopen.

 De aankomst van de massaloop eindigde in een groot sportstadion met achteraf nog een groot vuurwerk dat je erg goed kon zien vanop de grote parking.Hier stond men  gewoon aan zijn auto wat te picknicken en had iedereen het wat gezellig gemaakt tot het vuurwerk gedaan was en iedereen terug naar huis vertrok.

Woensdag was dan de grote dag voor de Amerikanen nl hun nationale feestdag 4th of july.

In Boston werd dat gevierd met een luchtshow van het Amerikaanse leger en het uitvaren van de USS Constitution een oud marineschip dat nog maar 2 x per jaar gebruikt wordt.

In de stad waren er optredens en ’s avonds nog een groot vuurwerk ,maar hierop hebben we niet gewacht maar zijn we teruggereden naar ons hotel want het was veel te heet om in een stad rond te lopen.

Gisteren reden vanuit ons hotel richting Albany ,een stad in de staat New York. Hiervoor hebben we wel een omweg gemaakt want we hebben de mohawk trail gedaan. Een oude indianenroute die langs mooie wegen leidt met af en toe een meer of een mooi uitzicht.

Door al de emoties was het er deze week niet van gekomen om een duidelijke planning te doen en dus werd er gisterenavond besloten hoe onze verdere route er uit zal gaan zien.

Vandaag zijn we daarop doorgereden naar Rochester in de richting van de Niagara watervallen . Er werd bewust voor deze stad gekozen omdat er deze een avond een lacrosse wedstrijd was in de NLL,de hoogste klasse in de nationale lacrosse liga.

Morgen is een hotel vastgelegd aan de Niagara watervallen aan de Canadese kant ,dus als alles goed gaat kunnen we morgen of zondag een berichtje op onze blog schrijven vanop Canadese bodem.

De volgende staten op ons lijstje:Rhode Island,Massachusetts en New Hampshire

Het is alweer enkele dagen geleden dat er nog iets op de blog geschreven is maar er is ondertussen zoveel gebeurt  dat het er niet van gekomen is.

De tekst met foto’s waren klaar om op het net te gooien ,een werkje dat eigenlijk bedoelt was om na het ontbijt te doen. Toen we echter terugkwamen op onze hotelkamer had ik een gemist gesprek op mijn gsm met een onbekende nummer en nadat Peter had nagekeken wie het was bleek het de nummer te zijn van het rusthuis waar mijn grootmoeder verblijft. Met een klein hartje heb ik  direct teruggebeld en waar ik dus al die tijd voor had gevreesd is nu dus werkelijkheid geworden, de verpleger vertelde mij dat mijn grootmoeder  zojuist overleden was. Hoe het nu allemaal verder moet zullen we nog afwachten  maar aangezien het hier nacht is en ik toch niet kan slapen  zet ik deze tekst alvast op onze blog hieronder  die eerder al geschreven was :

Na een redelijk korte nacht zijn we na onze uitcheck uit het hotel naar de dichtstbijzijnde Walmart  gereden,dit is een megagrote supermarkt waar Levi en Vicky nog niet geweest waren deze vakantie.  

Hier was er ook een Dunkin Donuts filiaal dus werden er gisteren verschillende smaken donuts uitgekozen en opgepeuzeld.

Na de nodige inkopen reden we naar Mystic, een stadje dat aan de zee gelegen is.

Het heeft een mooi haventje en staat vooral bekend voor zijn mooie boten die er zouden liggen.

Dit weekend was er net op dat moment een bootshow met oude houten boten maar om die te kunnen zien moest in het gedeelte van de oude haven gaan waar je toegang voor moest betalen.

Dit stuk van de haven is een soort openluchtmuseum in de genre van Bokrijk met huisjes van een 100 jaar oud ,dus voor ons nog niet erg oud en vonden het dan ook de 25 dollar inkom per persoon niet waard om daar een paar uur voor in de volle zon te gaan lopen.

We reden verder  naar het dorpje Stonington waar we uitgestapt zijn om wat langs de kust te genieten van het lekkere zonnetje.

Na de incheck in het hotel zijn we wat afkoeling gaan zoeken in het zwembad iets wat erg veel deugd gedaan heeft.

Op het Alles Amerika forum had ik dikwijls gelezen dat  er  zoveel goeds gezegd werd over de hamburgers van Five Guys en er werd hierover zeker niet overdreven. Het is een redelijk nieuwe keten waar ze enkel hamburgers hebben en waar je zelf alle ingrediënten moet zeggen die ze erbij mogen doen en de frietjes die ze erbij geven waren ook superlekker.

Zondagmorgen zijn we vroeg opgestaan omdat we naar Provincetown op Cape Cod wilden rijden dat ongeveer een 150 km van ons hotel gelegen is. Cape Cod is een lang uitgerekt schiereiland in Massachusetts met erg mooie huizen. Het plaatsje Hyannis is vooral bekend door de Kennedy clan die hier een buitenverblijf hadden en waar een museumpje is dat helemaal gewijd is aan president John F Kennedy.

Bij het museum stonden we voor een gesloten deur  maar omdat het een uurtje later toch zou opengaan zijn we naar de haven gewandeld. In de haven is er een ferry dat je naar Martha’s Vineyard kan brengen maar van hieruit  kan je ook tochtjes op zee meedoen. Omdat het  zo een mooi weer  was voor een boottochtje zijn we meegevaren met een soort catamaran die ons langs de kust verschillende vuurtorens liet zien en ook aanwees waar de huizen van de Kennedyfamilie staan.

Na ons boottochtje hebben we dan nog het Kennedy museum bezocht  waardoor we weer wat wijzer zijn geworden in de geschiedenis van die populaire president.

Om Provincetown te bereiken moesten we nog een 75 tal kilometer verder rijden en toen we er aan kwamen was het flink afgekoeld en begon het te regenen.

Deze kuststad op het verre uiteinde van het schiereiland Cape Cod is erg gezellig met een lange straat met winkeltjes en restaurantjes. In de reisgids had ik wel eens ergens gelezen dat dit dé stad is voor homofielen maar in het conservatieve Amerika had ik gedacht dat het flink overdreven zou zijn.

Maar niks is minder waar ;dit is het ware paradijs voor de gay people. Hier zie je zowel de jonge als de oudere koppels  gewoon hand in hand door de straten flaneren en dat is iets wat je in de rest van de Verenigde Staten  toch niet gauw zult tegenkomen.

Het was redelijk laat toen we terug reden want het was ondertussen gestopt met regenen  wat het erg aangenaam maakte voor een mooie avondwandeling.