Herenigd

Het is zaterdag en we zijn nu aangeland in de staat Connecticut,een staat dat deel uitmaakt van de New England Area. Doordat de staten hier allemaal zo kort bij elkaar liggen tikt zo ons lijstje van gedane Amerikaanse Staten dus flink aan .

Donderdag zaten we in de helft van onze rondreis en moesten we in de late namiddag Levi en Vicky van het vliegveld gaan afhalen. Die dag hebben we niet veel uitgespookt  en buiten wat winkeltjes gaan zien was het dus een rustige dag.

Nadat ons kroost door de immigratie en douane goedgekeurd werden om de Verenigde Staten binnen te gaan reden we in  noordelijke richting hotel. We hebben al mooie hotels gehad op deze reis en heb er op deze blog nog niet veel over geschreven maar over dit wil ik wel eens wat vertellen.

De kamers leken wel balzalen met elk een supergrote  slaapkamer, een grote  living met keuken en nog eens een aparte badkamer. Nu kan je misschien denken ,amaai die zwieren daar in Amerika nogal met de dollars maar deze hadden we weeral geboekt via Priceline en hebben hiervoor maar 69 $ geboden ,wat uitkomt op een 51,50 euro plus de taxen die je er nog bij moet rekenen. Hotel Residence Inn &Suites in White Plains gaf er daarbij ook nog een gratis ontbijt bij,dus wat wil je nog meer? ;-))

Na het ontbijt reden we naar West Point ,een militaire academie die erg veel beroemde mensen als student gehad heeft. Dit kan je bezoeken met een bus die je rondrijdt over het enorme terrein van 16000 acres of omgerekend ongeveer een 64 vierkante kilometer. Het is dus een stad op zich met sportstadions, kerken ,grote gebouwen en enorm veel groen.

 Het deed me heel veel denken aan de film ‘An officer and a gentleman’ en het leek wel of je elk moment Richard Gere hier om de hoek zou kunnen tegenkomen. Om aan deze prestigieuze militaire opleiding te mogen beginnen moet je zware proeven doen en ook nog eens 2000$ neertellen . Als de strenge selectie dan gelukt is moet je gelijk voor 4 jaar tekenen en als je niet slaagt kunnen ze je ergens anders in het Amerikaanse leger inzetten, deze opleiding is dus zeker geen lachertje.

Omdat West Point in de buurt ligt van Newburgh reden we na ons bezoek naar deze stad. Wie de tv zender Discovery Channel al eens aan heeft staan weet misschien dat er in deze buurt een beroemde familie woont die speciale motoren bouwt. Het programma OCC choppers is begonnen met vader Senior Tuetel en zijn 2 zonen Paulie en Mike die motoren ontwerpen en ze daaarna zelf in elkaar steken. Ze zijn klein begonnen maar hebben nu een grote showroom waar de motoren tentoongesteld staan die ooit door hen gemaakt zijn maar de 2 zonen hebben  ondertussen een flinke ruzie met Tuetel Senior waarna Paulie zijn eigen bedrijf begonnen is. In de showroom kan je van achter glas  in het atelier kijken en toen wij er  waren was er net op dat moment een filmploeg bezig voor het programma.

Ondertussen was het weeral 4 uur en reden we in de richting van ons volgend logeeradres. We dachten die kleine 200 kilometers eens snel gedaan te hebben maar hadden geen rekening gehouden met het feit dat het vrijdag was en het weekend voor de deur stond. Met het gevolg dat we door ellenlange files pas rond half 8 aan ons hotel  aankwamen.

Snel even ingechekt en daarna gingen we weer op pad naar Mohegan Sun,een enorm casino met restaurants,winkels bars en allerlei vertier. Op sommige plaatsen in de VS onder andere ook in Florida ,hebben indianenstammen nog stukken land dat ze zelf in handen hebben met een eigen politie,brandweer enz. In dat gebied heeft de Amerikaanse wet geen vat dus kunnen zij ook een casino uitbaten wat in sommige staten verboden is. Op dat stuk land hebben zij dan een enorm complex gebouwd dat hen erg  veel geld zal opbrengen door  iets te bieden wat elders niet mag. Slimme mensen die indianen hé ;-))

We reden met het hotelbusje er naartoe  en net zoals in Las Vegas kan je hier ook gaan eten voor een vaste prijs aan een groot buffet waar je ongelofelijk veel keuze hebt iets wat we dan ook gedaan hebben. 

 Nadat we gegeten hadden en nog wat rondgekeken en gewandelt,werden we  weer opgepikt door het busje dat ons netjes weer voor de deur van het hotel afgezet heeft.

Hop naar New York

Het is donderdagmorgen en we zijn nu in de buurt van New York en het is weer tijd om nog eens een verslagje uit te brengen.

2 dagen geleden zijn we uit ons hotel vertrokken om het centrum van de stad Lancaster te gaan bezoeken,het is geen al te grote stad maar op een weekdag wel gezellig. Er is een oude overdekte markt waar je allerlei streekproducten kan gaan kopen en waar ook enkele Amish mensen  hun waren aan de man proberen te brengen.

Onder het wandelen hebben we ook enkele geocaches proberen te vinden ,waaronder ook onze allereerste virtuele cache.

Hierna reden we door Amish gebied richting New York waar we nog even gestopt zijn voor en klein bezoekje aan een pretzel ‘fabriekje’. Ze noemden henzelf fabriek maar in feite was het niet meer dan een winkel met een atelier aan waar je kan kijken hoe ze een pretzel maken en daarna mag je ook eens zelf proberen om er eentje te maken.

Voor die avond hadden we nog geen hotel geboekt dus zijn we  bij een wegrestaurant langs de snelweg richting New York gestopt om er eentje te zoeken. Dat is wel erg makkelijk want aangezien ze hier op  veel plaatsen Wifi verbinding hebben kan je op die manier met de laptop via internet een hotel zoeken. We vonden er eentje op een 50tal kilometer in de buurt van New York en dat was voor ons ideaal voor de volgende 2 nachten.

Woensdag namen we de auto naar Staten Island waar we op de bekende oranje/gele ferry stapten die bij ons bekend is uit de vele films en series en die dag en nacht continu verbinding is met Manhattan. Deze overtocht duurt een half uurtje en is gratis,de ferry vaart voorbij het vrijheidsbeeld en van hieruit heb je een prachtig zicht op de skyline van Manhattan.

Rond half 12 gingen we van boord en aangezien we geen echte plannen hadden om de stad te bezoeken hebben we op ons gemakje Broadway afgewandeld. Zo kom je dan langs Wall street en de nieuwe wolkenkrabbers die ze nu aan het bouwen zijn aan Ground Zero en die de 2 torens van het WTC moeten vervangen.

 In de buurt daarvan was er commotie, enkele straten waren afgesloten en er stond veel volk te kijken waaronder vele bouwvakkers. Het bleek dat er aan 1 van de nieuwe WTC torens een paneel vanop grote hoogte was losgekomen met het gevolg dat er veel brandweer en politie auto’s in de buurt stonden.

Broadway is een erg lange straat die van zuid naar noord de verschillende wijken op  Manhattan doorkruist en zo kwamen we op ons pad veel winkels en restaurants tegen maar ook regelmatig een gezellig plein. Het weerbericht op tv had een niet te warme,zonnige dag voorspeld maar in een stad voelde het dan toch warmer aan dan ze  gezegd hadden.  We stopten op geregelde tijdstippen om een winkel binnen te stappen  of iets te drinken en wat uit te rusten en naarmate we dichter bij Times Square kwamen werd het alsmaar drukker en drukker.

Op Times Square is het altijd een drukte jewelste van mensen die door elkaar lopen ,hier kan je ook bv een Hard Rock cafe of een Bubba Gump restaurant vinden. In dat laatste dat bekend is door de garnalen van de film Forrest Gump met Tom Hanks en Sally Field wilden we nog wel eens gaan eten maar doordat je bijna een uur moest wachten vooraleer we een tafeltje zouden hebben zijn we maar naar ergens  anders gegaan.

De terugweg  deden we niet meer te voet maar hebben we wijselijk de metro genomen die ons op een 20tal minuten terugbracht  naar de ferry. Het was een prachtige overtocht met de schemer  die over Manhattan viel. Maar hiervan konden we spijtig genoeg geen foto’s nemen want de batterij van onze fotocamera was leeg en was het behelpen met enkele gsm fotootjes.

In het hotel terug aangekomen werden we nog opgebeld door Levi en Vicky die stonden in te checken op de luchthaven van Brussel en die een adres moesten vermelden waar ze ergens zouden gaan logeren in Amerika. Ook over de Esta die je nodig hebt om de USA binnen te komen werd er nog over en weer gebeld en alhoewel ze een goedgekeurde ,afgeprinte versie bij zich hadden deden ze hier toch nog moeilijk over maar was het uiteindelijk toch in orde.

Hopelijk kunnen we ze zonder nog al teveel verdere rompslomp  deze namiddag op de luchthaven van Newark in de buurt van New York gaan ophalen en kunnen we er samen twee fantastische weken van maken.

Enkele dagen Amish area

Het is dinsdagmorgen en de tijd gaat soms zo snel dat je niet altijd een moment  hebt om een verslagje op de blog te zetten maar ook de internetverbindingen in de hotels zijn niet altijd even snel en moet je erg lang wachten vooraleer de foto’s zijn upgeload die je erbij wil zetten .

Zondagmorgen zijn we na het ontbijt vertrokken vanuit Gettysburg richting Lancaster, ons volgende reisdoel . Zo kwamen we de stad York tegen waar we het centrum binnenreden en het overal erg doods was ,enkel de toeristische dienst was open waar men ons vertelde dat er zondags  niet veel te beleven valt in de streek. De enige zondagse bezigheid was het beschilderen van parkeermeter ;-)

In Lancaster  was het van hetzelfde laken een broek maar hier  gaf men ons in het visitors center wel een plannetje mee waar men veel Amish mensen kan tegen komen. De Amish people zijn een gemeenschap van oude Zwitserse / Duitse mensen die nog vasthouden aan de levenswijze en het geloof van enkele eeuwen terug en die voorlopig niks met de moderne wereld te maken willen hebben.

Zij leven vooral van de landbouw ,zijn traditioneel gekleed en rijden rond met paard en kar ,de zogenaamde buggy’s. Die middag zijn we gaan eten in Hershey farm waar je gerechten kan eten die geïnspireerd op die Amish keuken en daar kwamen we in gesprek met een ouder Amerikaans koppel dat ons veel wist te vertellen over Amishgewoontes aangezien zij Amish buren hadden. Zo hebben zij bv geen elektriciteit maar hebben zij wel veel moderne apparaten die werken op een systeem van lucht in hun huis waardoor ze die wel kunnen gebruiken en de jeugd zou zelfs al in het bezit zijn van een  gsm. Een Amish huis herken je ook aan de wasdraden met kledij die hier aan de huizen hangen met een uitzondering van het ondergoed dat er niet bijhangt. Ook hebben zij geen gordijnen hangen die je kan dichtschuiven maar een optreksysteem op een rol. Als je voor de deur van een meestal groot huis of boerderij, want ze hebben veel kinderen, enkele van die buggy’s en autopetten of trottinetten ziet staan dan ben je zeker dat er Amish wonen. Als er in de straten veel paardenuitwerpselen ligt dan mag je ook zeker zijn dat er veel buggy’s passeren.

Het is een gesloten gemeenschap waar je niet gauw de kans krijgt om de mensen te kunnen spreken en gefotografeerd te worden dus zijn uit respect alle foto’s genomen vanuit de auto maar 1 ding viel ons wel op dat ze erg vriendelijk wuiven als je hen voorbijsteekt of tegenkomt  en zeker de kinderen .

Nadat we wat rondgereden hebben door de streek reden we verder naar het hotel dat we geboekt hadden met Priceline ,de boekingssite waar je moet bieden en je zelf de prijs van je kamer mag bepalen.Zo kwamen we uit op Wyndham hotel in Reading zo een 50 tal kilometer van Lancaster gelegen. Reading is absoluut geen toeristische stad maar eerder een industriestad en dat daardoor dus zondags ook al zo dood als een pier is in het centrum.Om niet de hele avond in de hotelkamer te moeten zitten reden we daarom maar naar de rand van de stad waar de winkelketens en restaurants wel open zijn.

Maandagmorgen zijn we heel vroeg opgestaan want we reden naar York om de fabriek van Harley Davidson te gaan bezoeken. Aangezien je niet kan reserveren voor een rondleiding moet je er vroeg bij zijn want hier is het principe;first comes ,first serves en als de groepen hun aantal bereikt hebben kan je er niet meer bij en heb je pech. De rondleiding duurt ongeveer een uur en het was interessant om eens met je eigen ogen te kunnen zien hoe een motor in elkaar gestoken wordt.

Na dit bezoek reden we door naar Hershey,de chocoladehoofdstad van Amerika. Je hebt hier een pretpark maar ook Chocolate World waar je allerlei dingen te weten kan komen over chocolade.

Wij hebben een proeverij meegedaan en een rondritje met een wagentje die je een nagebouwde chocoladefabriek laat zien op een plezante manier. Daarna hebben we onze eigen chocoladereep kunnen verzinnen en kan je zien hoe de chocolade langs een automatische band  gemaakt werd met een nog eigen logo-ontwerp als verpakking. Allemaal erg plezierig om doen maar er gaat toch niks boven onze eigen Belgische chocoladesmaak  waar we als Belg best wel fier over mogen zijn. ;-)

Via de Amish area reden we terug naar ons hotel in Reading waar we 's avonds nog erg lekker gegeten hebben in een American Diner, een typisch restaurant waar wij vinden dat er nog een beetje de sfeer van de jaren 50 hangt en waar sommige serveersters  zo uit de film Grease zouden kunnen gestapt zijn . 

Monumentendag in Gettysburg

Na ons ontbijt zijn we gisterenmorgen vertrokken voor een dagje geschiedenis over de burgeroorlog van 1863. Hiervoor moesten we niet ver lopen want ons hotel is erg goed gelegen in de straat waar de verschillende winkeltjes en restaurantjes gelegen zijn maar hier zijn ook de musea die je ook rondritten over de slagvelden aanbieden. Hier vlakbij gingen we zo een museum binnen en op dat moment vertrok er een rondrit met een oud busje waar we nog bijkonden.

Het duurde eventjes vooraleer de gids de Ford uit 1935 aan de praat kreeg maar met veel gepruttel reden we dan toch nog weg. Onderweg vertelde hij erg boeiend over de tactiek van oorlogvoeren tussen de noordelijken en de zuidelijken. Het gebied rond Gettysburg waar ze toendertijd gevochten hebben is nu 1 groot nationaal park met langs de wegen om de zoveel meter een zuil,monument of gedenksteen.

Hij reed met ons ook naar de plaatsen waar de verschillende kampen waren geweest. Halverwege  de rondrit werd er even een pauze gehouden en omdat de gids de oude Ford toch niet echt vertrouwde werd er gewisseld van busje. Ditmaal zat ons gezelschap van 10 man in een grotere bus en was de charme en gezelligheid van de rit er spijtig genoeg toch een beetje af.

In de namiddag zijn we zelf met de auto gaan rondrijden door het park en kwamen we mensen tegen die in het kostuum van die soldaten scenes naspeelden van de oorlog. Met 1 ervan hebben we erg lang staan babbelen en die erg geboeid kon vertellen over hoe het er toen aan toe zou gegaan zijn.

De slag rond Gettysburg is erg bepalend geweest voor de oorlog omdat hier op 3 dagen tijd erg veel slachtoffers gevallen zijn. In de moderne tijd van nu zou je met 1 klap duizenden doden kunnen maken maar in de jaren 1800 werd er nog man tegen man gevochten en met een kanon van toen kon je ook nog niet zo heel erg ver mikken. Duizenden hebben hier ter plekke het leven gelaten of werden gewond en stierven later aan hun verwondingen maar ook ziektes speelden een belangrijke rol om het slagveld te kunnen overleven. De man vertelde dat de doden na de ravage soms hier in een massagraf begraven werden omdat men ze niet meer kon identificeren . Hij vertelde ook dat de noordelijken betere voorzieningen hadden dan de zuidelijken omdat zij konden beschikken over meer treinsporen maar ook de telegraaflijnen die zij hadden was een erg belangrijke communicatiemiddel in die tijd.De man was zo gepassioneerd door de civil war dat er soms bij hem tijdens het vertellen de tranen in de ogen schoten.

Na deze erg boeiende ontmoeting reden we naar een oude overdekte brug in de buurt ,iets wat je in het noord-oosten van de Verenigde Staten  nog veel zou kunnen tegenkomen.

Na een lekkere  maaltijd in de Appalachian Brewery zijn we nog op zoek gegaan naar een geocache en hebben hem ook gevonden. In deze cache hebben we onze allereerste geocoin ,een munt speciaal van het geocachen, achtergelaten met de bedoeling deze na een rondreis door de VS weer in België ergens terug te vinden.

Het was een monumentendag van erg veel geschiedenis waar we nu door de  uitleg van diverse mensen wel wat wijzer uit zijn geworden en we nu weten  dat de hoofdreden van de oorlog, die uiteindelijk gewonnen is door de noordelijken, de afschaffing van de slavernij in de zuidelijke staten was.



Al een eerste week voorbij

Het is hier nu zaterdagmorgen en ik zit hier bij een opgaande zon op ons terrasje van de hotelkamer dit verslagje te tikken. We zijn hier nu al meer dan een week en hebben al zoveel gezien en bezocht maar deze reis is niet zo gejaagd als de vorige keren. We hebben de tijd aan ons eigen en stoppen wanneer en waar we willen en dat was ook onze bedoeling een beetje.

Donderdag zijn we dus vanuit onze bed en breakfast vertrokken naar het Arlington Cemetery, een bekende begraafplaats waar gesneuvelden van de oorlog begraven liggen.

Het was weer een erg hete dag en op een kerkhof kan je nooit veel schaduw vinden dus was het weer puffen en zweten. We hebben ons voortgesleept (ikke vooral) ;-))langs de vele rijen witte graven tot aan het graf van John F Kennedy en zijn vrouw Jacqueline met 2 van hun kinderen en het idee dat je nog nooit zo dicht aanwezig bent geweest bij een Amerikaanse president vond ik erg raar.

Op dit kerkhof ligt ook het graf van de onbekende soldaat, dat continu bewaakt wordt en die wacht wordt in de zomer elk half uur afgelost. Deze wisseling van de wacht is een hele ceremonie en mooi om te zien maar onder deze zon heb ik echt medelijden met de soldaten die hier in vol ornaat moeten blijven staan.

De hitte moet hier wel extreem zijn want het is hier regelmatig op het nieuws met allerlei tips om de warmte door te komen.De airco’s draaien dezer dagen overuren en waar kan je die niet beter vinden dan in een groot shoppingcenter J en die we dan ook zijn gaan opzoeken in Potomac Mills outlet shopping Mall. Aangezien we niks meer geboekt hadden vonden we een hotelkamer in Fairfax op onze weg naar Gettysburg PA.

De volgende morgen reden we naar Great Falls, een nationaal park met watervallen waarvan ik de naam al enkele malen heb gelezen op het AA forum dankzij enkele leden die het al bezocht hebben en die hierover zeker niet overdreven hebben want het is de moeite waar om te gaan bezoeken.



Eerst gingen we naar het visitors center waar je allerlei uitleg kan lezen over de flora en fauna in dit park om daarna naar de uitkijkpunten te wandelen. Peter zei nog dat we hier wel eens een slang tegen zouden kunnen komen en zijn woorden waren nog niet koud en het was al zover. Bij een plekje aan de rotsen stonden mensen te kijken naar iets wat tussen de struiken was en inderdaad daar lag ze te pronken. Erg groot was ze niet maar de lengte van een rivierpaling maal 2 is al genoeg om me de stuipen op het lijf te jagen. Alhoewel het menu van die slang bestaat uit insecten en erg kleine diertjes bleef ik toch maar op een verre afstand terwijl Peter uitgebreid foto’s stond te nemen.

Na ons bezoek reden we op ons gemakje door richting Gettysburg waar we voor 2 nachten een hotel geboekt hadden. Onderweg werd er nog enkele keren gestopt onder meer bij een Cracker Barrel, een restaurant met winkel helemaal in de sfeer van het vroegere Amerika. Hier kan je traditionele gerechten eten en de shop bekijken waar ze allerlei snuisterijen verkopen van het vroegere Amerikaanse platteland.

Na de incheck in het hotel hebben we eventjes verkoeling gezocht in het zwembad en zijn we gaan wandelen naar het oude centrum van Gettysburg. Bij elk huis of gebouwtje staat wel een plakkaatje waarop je kan lezen dat het hier al stond tijdens de oorlog van 1865 of dat president Lincoln hier aanwezig was.In de hele stad ontsnap je niet aan het feit dat er hier ooit 3 dagen gevochten is tussen de noordelijken en de zuidelijken en er toen geschiedenis gemaakt is die belangrijk was voor de Amerikanen.



In elk winkeltje kan je allerlei spulletjes vinden over die oorlog; van pins en magneten tot kledij en geweren om die oorlog na te spelen.



Na onze overdaad aan toeristenwinkeltjes en foldertjes die uitgedeeld werden over allerlei ghosttours die ze overal aanbieden wandelden we terug naar ons hotel waar we nog eventjes geprofiteerd hebben van ons terrasje aan onze hotelkamer.